RavanaKrita Kamakalakali Stotra

कामकलाकाल्याः रावणकृतं भुजङ्गप्रयातस्तोत्रम् 

महाकाल उवाच

अथ वक्ष्ये महेशानि देव्याः स्तोत्रमनुत्तमम् ।

यस्य स्मरणमात्रेण विघ्ना: यान्ति पराङ्मुखाः ।। १ ।।

विजेतुं प्रतस्थे यदा कालकस्या-

सुरान् रावणो मुञ्जमालिप्रवर्त्तान् । 

तदा कामकालीं स तुष्टाव वाग्भि-

जिगीषुमृधे बाहुवीय्र्येण सर्वान् ।। २ ।।

महावत्र्त्तभीमासृगब्ध्युत्थवीची- 

परिक्षालिता श्रान्तकंथश्मशाने ।

चितिप्रज्वलद्वह्निकीलाजटाले- 

शिवाकारशावासने सन्निषण्णाम् ।। ३ ।।

महाभैरवीयोगिनीडाकिनीभिः 

करालाभिरापादलम्बत्कचाभिः ।

भ्रमन्तीभिरापीय मद्यामिषात्रा-

न्यजत्रं समं सञ्चरन्तीं हसन्तीम् ।।४।।

महाकल्पकालान्तकादम्बिनीत्विट्- 

परिस्र्पाद्धदेहद्युति घोरनादाम् ।

स्फुरद्वादशादित्यकालाग्निरुद्र- 

ज्वलद्विद्युदोघप्रभादुनिरीक्ष्याम् ।।५।।

लसन्नीलपाषाणनिर्माणवेदि-

प्रभश्रोणिविम्बां चलत्पीवरोरुम् ।

समुत्तुङ्गपीनायतोरोजकुम्भां 

कटिग्रन्थितद्वीपिकृत्त्युत्तरीयाम् ।।६।।

स्रवद्रक्तवल्गन्नृमुण्डावनद्धा- 

सृगावद्धनक्षत्रमालैकहाराम् ।

मृतब्रह्मकुल्योपक्लप्ताङ्गभूषां I

 महाट्टाट्टहासैर्जगत्त्रासयन्तीम् ।।७।।

निपीताननान्तामितोद्वृत्त रक्तो- 

च्छलद्वारया स्नापितोरोजयुग्माम् ।

महादीर्घदंष्ट्रायुगन्यञ्चदश्व

 ल्ललल्लेलिहानोग्रजिह्वाग्रभागाम् ।।८।।

चलत्पादपद्मद्वयालम्बिमुक्त- 

प्रकम्पालिसुस्निग्धसंभुग्नके शाम् ।

पदन्याससम्भारभीताहिराजा-

 ननोद्गच्छदात्मस्तुतिव्यस्तकर्णाम् ।।९।।

महाभीषणां घोरविशार्द्धवक्तै- 

स्तथासप्तविशान्वितैर्लोचनैश्च ।

पुरोदक्षवामे द्विनेतोज्ज्वलाभ्यां

तथान्यानने त्रित्रिनेत्राभिरामाम् ।।१०।।

लसद्वीपिहर्य्यक्षफेरुप्लवंग-

क्रमेलर्क्षतार्क्षद्विपग्राहवा हैः । 

मुखैरीदृशाकारितैजिमानां

 महापिङ्गलोद्यज्जटाजूटभाराम् ।।११।।

भुजैः सप्तविशाङ्कितैर्वामभागे

युतां दक्षिणे चापि तावद्भिरेव ।

क्रमाद्रत्नमालां कपालं च शुष्कं 

ततश्चर्मपाशं सुदीर्घं दधानाम् ।।१२।।

ततः शक्तिखट्वाङ्गमुण्डं भुशुण्डीं 

धनुश्चक्रघण्टाशिशुप्रेतशैलान् ।

ततो नारकङ्कालबधूरगोन्माद-

वंशीं तथा मुद्गरं वह्निकुण्डम् ।।१३।।

अधो डम्मरुं पारिघं भिन्दिपालं

तथा मौशलं पट्टिशं प्राशमेवम् ।

शतघ्नीं शिवापोतकं चाथ दक्षे 

महारत्नमालां तथा कत्तू खड्गौ ।।१४

चलत्तर्जनी मङ्कुशं दण्डमुग्रं 

लसद्रत्नकुम्भं त्रिशूलं तथैव ।

शरान् पाशुपत्यांस्तथा पञ्च कुन्तं

पुनः पारिजातं छुरीं तोमरं च ।।१५।।

प्रसूनस्रजं डिण्डिमं गृधराजं 

ततः कोरकं मांसखण्डं श्रुवं च ।

फलं बीजपूराह्वयं चैव सूचीं 

तथा पशुमेवं गदां यष्टिमुग्राम् ।।१६।।

ततो वज्ज्रमुष्टि कुणप्पं सुघोरं

तथा लालनं धारयन्तीं भुजैस्तैः ।

जवापुष्प रोचिष्फणीन्द्रोपक्लृप्त क्वणन्नूपुरद्वन्द्वसक्ताघ्रिपद्माम् ।।१७।।

महापीतकुम्भीनसावद्धनद्ध 

स्फुरत्सर्व हस्तोज्ज्वलत्कंकणां च ।

महापाटलद्योतिदर्वीकरेन्द्रा-

वसक्ताङ्गदव्यूहसंशोभमानाम् ।।१८।।

महाधूसरत्त्विड्भुजङ्गेन्द्रक्लृप्त- 

स्फुरच्चारुकाटेयसूत्राभिरामाम् ।

चलत्पाण्डुराहीन्द्रयज्ञोपवीत- 

त्विडुद्भासिवक्षःस्थलोद्यत्कपाटाम् ।।१६।।

पिषङ्गोरगेन्द्रावनद्धावशोभा- 

महामोहबीजाङ्गसंशोभिदेहाम् ।

महाचित्त्रिताशीविषेन्द्रोपक्लृप्त- स्फुरच्चारुताटङ्कविद्योतिकर्णाम् ॥२०॥

वलक्षाहिराजावनद्धोर्ध्वभासि- 

स्फुरत्पिङ्गलोद्यज्जटाजूटभाराम् ।

महाशोणभोगीन्द्रनिस्यूतमुण्डो- ल्लसत्किङ्किणीजालसंशोभिमध्याम् ।।२१।।

सदा संस्मरामीदृशों कामकाली 

जयेयं सुराणां हिरण्योद्भवानाम् ।

स्मरेयुहि येऽन्येऽपि ते वै जयेयु- 

विपक्षान्मृधे नात्र सन्देहलेशः ॥२२॥

पठिष्यन्ति ये मत्कृतं स्तोत्रराजं 

मुदा पूजयित्वा सदा कामकालीम् । 

न शोको न पापं न वा दुःखदैन्यं

न मृत्युने रोगो न भीतिर्न चापत् ॥२३॥

धनं दीर्घमायुः सुखं बुद्धिरोजो 

यशःशर्मभोगाः स्त्रियः सूनवश्च ।

श्रियो मङ्गलं बुद्धिरुत्साह आज्ञा 

लयः शर्म [सर्व] विद्या भवेन्मुक्तिरन्ते ॥२४।। 

इति महावामकेश्वरतन्त्रे कालकेयहिरण्यपुरविजये रावणकृतं कामकालीभुजङ्गप्रयातस्तोत्रराजं समाप्तम् ।

Translation 

Mahakala says:

Now, O Maheshani (Great Goddess), I will recite the supreme hymn to the Devi, by merely remembering which, all obstacles turn away.

When Ravana set out to conquer Kalakasya's demons, he worshiped Kamakali with his words, aspiring to defeat everyone with his mighty arms.

In a cremation ground, washed by the fearsome waves of a blood-ocean, she sits where the funeral pyre blazes, in the midst of burning corpses, assuming the form of Shiva.

Accompanied by fierce Dakinis like Mahabhairavi Yogini, her hair hanging loose, she roams about, laughing, drinking wine and meat, moving about with equal pace.

Her body shines like a dreadful thundering cloud at the end of the cosmic cycle. Her appearance is as striking as twelve suns, a blazing fire, and lightning.

She sits on an altar made of shining blue stone, her broad hips and swaying heavy thighs prominent. Her chest is lofty and firm, and she wears an upper garment made from the skin of a huge elephant.

Adorned with a necklace of dripping blood and human skulls, she wears body ornaments crafted from a stream of dead bodies, terrifying the world with her loud laughter.

With a face smeared with blood, her large eyes and long, protruding fangs, her tongue flickering fiercely.

Her lotus-like feet shake with delicate, well-oiled movements. The serpent kings, fearful of her footfall, raise their heads in adoration.

Frightening with her terrible half-opened mouth, with twenty seven terrifying eyes, she has another face with three beautiful eyes.

Her hair is held up by a heavy mass of serpents and she is adorned with ornaments made of different animals.

In her left hands, she holds seven nooses, and on her right as many again, along with a dry skull, a long rope, and a skin.

She bears a trident, a severed head, a drum, a bell, a corpse, a mountain, a club, a fire pit.

Below her are a drum, a heavy mace, a skull-topped staff, and a harpoon, along with a hundred-spike weapon, a shield, a sword, and a great jeweled necklace.

She wields an elephant goad, a fearsome staff, a shining pot, a trident, five arrows, and a large spear.

Adorned with a garland of flowers, a thunderous drum, the king of vultures, a piece of meat, a sacrificial spoon, fruits, seeds, a needle, and a beast, she holds a formidable club.

Her arms are adorned with golden bangles, and her feet with tinkling anklets made of snake heads, producing melodious sounds.

She shines with bright golden bracelets, and armlets emitting a dazzling light.

She is adorned with a charming necklace made of white snakes and a radiant girdle on her chest.

Wearing a serpent around her waist, she is decorated with a seed that induces great illusion, and her ears sparkle with beautiful earrings.

Adorned with a heavy mass of reddish-brown hair and a necklace of skulls, she sits amidst a clanging array of bells.

Always remember this form of Kamakali, and you will conquer even the divine enemies born of gold. Those who remember her will surely triumph over their foes in battle without a doubt.

Those who read this hymn composed by me, and worship Kamakali with joy, will be free from sorrow, sin, distress, poverty, disease, fear, and calamity.

They will gain wealth, long life, happiness, intelligence, fame, enjoyment, women, sons, and in the end, knowledge, auspiciousness, enthusiasm, command, absorption, protection, all learning, and ultimate liberation.

This concludes the Kamakalakali Bujangaprayata Stotra, from the Mahavamakeshvara Tantra, describing Ravana's conquest of the city of Hiranyapura